حوادث هفته های اخیر، تقابلی که شکست خوردگان انتخابات 92 در برابر دولت دکتر حسن روحانی اغاز کردند و ناگزیر شدن آنان به عقب نشینی، نشان از ورود ایران به مرحله ای جدید دارد. مرحله ای که می توان آن را آغاز بازگشت ناپذیر شدن روند تحولات و اصلاحات دانست. این روندی است که با انقلاب ایران آغاز شده و سه دهه است که با فراز و نشیب ادامه دارد. سه دهه در مقیاس تاریخ دورانی کوتاه است. انقلاب مشروطه نیز حداقل بیست سال طول کشید و از حوادث بسیاری عبور کرد که براثر یک سلسله کم آگاهی های مردم، شرایط نامناسب بین المللی و داخلی و ضعف انقلابیون به سلطنت رضاخان انجامید و تازه پس از سلطنت رضاخان که فصلی از آن به کشاکش بر سر "جمهوری" یا "سلطنت" گذشت و طرفداران تحولات را به دو گروه تقسیم کرد نیز حوادث تحت تاثیر این انقلاب بود. دوران سیاه تاریخی که با کودتای 28 مرداد در کشور ما آغاز شد نیز 25 سال طول کشید تا پایان یابد. بنابراین سه دهه در مسیر یک تحول بنیادین زمان زیادی نیست و باید صبر و آگاهی را، همزمان با حرکت در کنار مردم بیشتر کرد.
کشور ما همچنان در دوران تاریخی قرار دارد که انقلاب 57 سرآغاز آن است. محتوای این دوران ضرورت برقراری و تثبیت جمهوریت و قرار گرفتن حکومت تحت تاثیر مستقیم رای و خواست مردم است. آنچه امروز روی می دهد چیز تازه ای نیست. ادامه روندی است که از سی سال پیش در دو جبهه شروع شده است. خواست جمهوریت از همان روز نخست با مقاومت ها و فراز و نشیب ها روبرو شد. جنگ به کشور ما تحمیل شد، اولین رئیس جمهور سقوط کرد، رئیس جمهور بعدی و نخست وزیر وی ترور شدند، ترور و انفجار و اعدام و جنگ در کردستان، شماری اصل انتخابات را زیر سوال بردند، آن را مخالف اسلام معرفی کردند. پس از درگذشت آیت الله خمینی توانستند شورای نگهبان را بالای سر انتخابات و جمهوریت قرار دهند و بنام رد صلاحیت، جمهوریت و انتخابات را در منگنه گذاشتند، در دوران موسوم به سازندگی بنام تهاجم فرهنگی به مقابله با آرمان های انقلاب پرداختند. در جبهه مقابل نیز دفاع مردم از حق خود در برابر حکومت در تمام این دوران ادامه داشته است. مردم با جنبش اصلاحات پاسخ خود را دادند و زمانی که مخالفان رای و حاکمیت مردم کوشیدند اصلاحات را خفه کنند با جنبش سبز به میدان آمدند و دربرابر سرکوب جنبش سبز، انتخابات 92 را به عرصه دیگری از مقاومت و حضور خود برای حفظ جمهوریت و تثبیت آن تبدیل کردند.
دولت روحانی و مردم ما وارث تضادها و تقابل هائی اند که آنچه گفته شد تنها فرازهای بزرگ ترین رویدادها بود. جنبش های پس از انقلاب، وارث 33 سال تاریخ انقلاب ایران هستند. همه چیز نشان می دهد که مردم از این میراثی که سخت بدست آورده اند، از این تجربه که گاه برای آنها بسیار سنگین و گران تمام شده است بهره گرفته اند تا این روند را بازگشت ناپذیر کنند و اجازه بازگشت سلطنت را ندهند و جمهوری را با چنگ و دندان حفظ کنند. بحران همه جانبه ای که امروز کشور ما با آن مواجه است چیزی نیست جز حاصل تقابل بخش مهمی از حاکمیت که در پی بازگرداندن سلطنت و تحمیل آن به مردم است و مقاومتی که مردم در برابر این بخش قدرتمند حاکمیت می کنند.
جنبش اصلاحات، جنبش سبز و اکنون انتخابات 92 به حکومت نشان داد که جامعه و مردم از خواست خود عقب نمی نشینند ولو اینکه بسته به شرایط، شکل های مختلفی را برای تحمیل اراده خود به حکومت برگزینند که در نهایت به یک هدف باید بیانجامد و آن تسلیم حکومت در برابر مردم است.
بحرانی که امروز جامعه و حاکمیت را در بر گرفته و بصورت بحران همه جانبه اقتصادی و سیاسی در آمده، ضمنا ناشی از بی لیاقتی بخش استبداد طلب و چسبیده به قدرت نیز هست. تجربه هشت ساله احمدی نژاد نشان داد که جناح راست حکومتی کمترین توان و لیاقت و تدبیری برای اداره کشور ندارد. اینان بهترین فرصت های کشور ما را از دست دادند و کشور را در همه عرصه ها به قهقرا راندند.
از سوی دیگر، بحران حکومتی ناشی از تضاد تجربه، آگاهی و تعقل ملی با حاکمیت نیز هست. این آگاهی و تعقل ملی هم حکومت را با بحران اداره مستبدانه مواجه کرده و هم راه برونرفت از بحران را در برابر کشور قرار داده است. همین آگاهی و خرد ملی است که به مردم ما امکان داده با وجود همه نارضایتی هایی که از کل نظام و نحوه برخورد با مردم و اداره کشور دارند، بکوشند از هر روزنه ای برای برونرفت کشور از وضع کنونی بهره بگیرند. پشتیبانی ملی از دولت روحانی و بهره گیری این دولت از این پشتیبانی دو رویه این خرد و تعقل و آگاهی ملی است که ما را به بازگشت ناپذیر شدن روندی که آغاز شده بیش از هر زمان دیگر امیدوار می کند.... ادامه

پیام ها و نامه های خوانندگان

و پاسخ های راه توده

جدول آمار صفحه فیسبوک راه توده و جدول آمار شمار مراجعه کنندگان به وبسایت راه توده را در پایان پاسخ به پیام ها می توانید ببینید.

--------------------------------------------------------------------------------------

نگاهی به
آرشیوه مطبوعات

در میان سئوالات و پیام هائی که دریافت می کنیم، تاکنون چند بار سئوال شده است که آیا مطبوعات سالهای اول انقلاب 57 را در اختیار دارید؟ و اگر دارید عناوین و یا عکس صفحات اول برخی از آنها را برای آگاهی نسل جوان از این که در آن سالها چه کسانی چه گفتند و چه کردند منتشر نمی کنید. در ادامه این سئوال، ما دست به کار شده ایم و از این پس تا آنجا که دسترسی به آرشیو داریم، این کار را خواهیم کرد. از جمله در این شماره راه توده بریده ای از سخنان آیت الله بهشتی را می خوانید که پس از پایان اعتصاب مطبوعات در روزنامه کیهان که نقش رهبری این اعتصاب را داشت حضور یافته و برای اعضای تحریریه این روزنامه سخنرانی کرد. ما همچنان بر این اعتقادیم که حداقل صفحات اول روزنامه های سالهای 57 تا 62 یک روزشمار دقیق دوران انقلاب و پس از انقلاب است.