سرمقاله راه توده 859

حجاب از چه زمان و با چه

انگیزه ای به زنان تحمیل شد

در این روزها که مسئله حجاب و اختیاری و اجباری بودن آن به موضوع مورد توجه مردم و بحث بخشی از جامعه تبدیل شده یکی از مغلطه ها و دروغ های بزرگ روحانیون حکومتی و گرایش های ارتجاعی تکرار این ادعاست که گویا مردم ایران در سال ۱۳۵۷ برای حجاب انقلاب کردند یا یکی از خواست هایشان اجباری شدن حجاب بود. کسانی که شاهد و ناظر رویدادهای سال ۵۷ بودند می دانند که تنها چیزی که در انقلاب مطرح نبود مسئله حجاب بود. چند سند روشن هم برای آن وجود دارد:

۱- فیلم ها و عکس هایی که از تظاهرات سال ۵۷ و قیام ۲۲ بهمن وجود دارد نشان می دهد که زنان بی حجاب یا غیرمذهبی دوشادوش و در کنار زنان محجبه و مذهبی در راهپیمایی ها حضور دارند. اگر خواست حجاب کمترین جایی در جنبش انقلابی داشت نه زنان غیرمذهبی در جنبش انقلابی شرکت می کردند و نه زنان مذهبی آنها را در کنار خود می پذیرفتند.

۲- رهبران انقلاب مانند آیت الله خمینی و طالقانی پس از پیروزی انقلاب نیز بارها در سخنانی که در روزنامه ها نیز منتشر شده تاکید کردند که در حجاب اجبار وجود ندارد که نشان می دهد که بحث حجاب اولا تنها پس از پیروزی انقلاب و توسط جریان های حجتیه ای و ارتجاعی وقت مطرح شد و ثانیا رهبران انقلاب از خطرات آن آگاه بودند و زیربار آن نمی خواستند بروند.

۳- تا سی خرداد ۱۳۶۰ آزادی حجاب در خیابان ها و ادارات دولتی و بیمارستان ها و غیره وجود داشت. پس از سی خرداد ۶۰ و آغاز ترورها و اعدام ها بود که فضای سیاسی و اجتماعی بسته شد که یکی از پیامدهای آن هم تحمیل تدریجی حجاب اجباری، ابتدا در ادارات دولتی و سپس در خیابان ها بود. ارتجاع مذهبی یک هجوم سراسری را به انقلاب به بهانه ترورها و پاسخ به آنها آغاز کرد که نتیجه آن نه تنها اجباری شدن حجاب بود بلکه مجبور شدن شمار زیادی از مدیران و حتی از اعضای کابینه محمد علی رجایی به گذاشتن ریش شد.

تحمیل حجاب در واقع جزیی از برنامه ارتجاع مذهبی برای مقابله با انقلاب و ایجاد شکاف در صفوف آن بود... ادامه

 اعدام و ترور، همیشه

زبان حکومت ها با کردها بوده!