اگر نتوانیم انگیزه های اقتصادی میلیتاریسم شتابگیر در ج.ا و نقش سپاه در آن را
کشف و درک کنیم، نخواهیم توانست تحلیلی واقع بیینانه از اوضاع ایران ارائه
دهیم!
سپاه پاسداران
ایران و ج. ا را به کجا می برد؟
حمله ارتش عراق به ایران و سپس
ادامه جنگ در خاک عراق که 8 سال به درازا انجامید، بزرگترین رویداد پس از
انقلاب57 است. جنگ نه تنها ویرانی و خسارات یک هزار میلیارد دلاری به همراه آورد
و یک میلیون کشته و مجروح و معلول روی دست ایران گذاشت، بلکه موجب
میلیتاریزه شدن جمهوری اسلامی و سلطه سپاه بر سرنوشت انقلاب و به انحراف
کشاندن آن شد. ثروت ایران نه تنها در دوران جنگ، بلکه در سال های پس از آن
نیز به صورت بودجه های رسمی و غیر رسمی برای این میلیتاریزه شدن هزینه شد.
صنایع نظامی بسرعت گسترش یافت، درعین حال که صنایع تولیدی نابود شد. خرید
تسلیحات از بازارهای قاچاق بین المللی اسلحه نیز نه تنها باعث ارتباط سپاه
با شبکه های بین المللی و مافیائی اسلحه شد، بلکه تشکیلاتی که برای این
خریدهای نظامی در دوران جنگ شکل گرفته بود، در سال های پس از جنگ به ارگان
های اقتصاد- تجاری و در بخش صنایع و راه سازی و سد سازی به مافیای رانت
خوار تبدیل شد و در ادامه آن نیز، سر از فعالیت های اتمی و معاملات اتمی
درآورد. ده ها و ده ها شرکت وابسته به سپاه پاسداران برای واردات
محصولات مصرفی که می توانست در داخل کشور تولید شود شکل گرفتند.
اسکله های قاچاق کالا را، سلطه بر فرودگاه های کشور توسط سپاه کامل کرد.
سخنرانی رحیم صفوی فرمانده کل سپاه در شهر قم، یکسال پس از انتخاب محمد خاتمی
به ریاست جمهوری که در آن گفت: «ما سنگی به چاه انداختیم تا مارها بیرون بیآیند
و سرشان را بکوبیم. قلم ها را می شکنیم و زبان های را می بریم...» تنها یک
اظهار نظر سیاسی نبود، بلکه دفاع از موقعیت اقتصادی سپاه و ادامه میلیتاریزه
شدن جمهوری اسلامی بود. از دل همین روند، سلطه بر فعالیت های اتمی ایران نیز
بیرون آمد و صنایع هسته ای و اتمی به شاخه ای از صنایع نظامی سپاه تبدیل شد.
اظهار نظرهای پیاپی فرماندهان سپاه در یکسال گذشته پیرامون فعالیت اتمی و تشکیل
دولت و کابینه ای نیمه نظامی پس از به ریاست جمهوری رساندن احمدی نژاد توسط حزب
پادگانی "بسیج- شورای نگهبان" نیز خود باندازه کافی گویای آن صحنه ایست که در
برابر ما قرار دارد. عده ای ساده انگارانه تصور کرده اند اتم خواهی فرماندهان
سپاه، دفاع از یک دستآورد ملی است و یا مانورها و سخنرانی های آنان علیه امریکا
مبارزه و مقابله با امپریالیسم جهانی و بویژه امریکاست. برای آگاهی از عمق و
ماهیت این شعارها و مانورها باید دید ماهیت طبقاتی فرماندهان سپاه چیست و
بدنبال چه هستند. این که در بدنه سپاه قطعا نیروهائی هستند که با این روند
مخالف اند و حتی در میان فرماندهان سپاه نیز هستند افرادی که چشم و گوششان باز
شده و منتظر فرصتی برای بیان نظرات و موضع گیری های خود هستند، مهم هست، اما
هنگام ارزیابی و شناخت ماهیت حکومت و میلیتاریزه شدن جمهوری اسلامی این مسئله
تعیین کننده نیست. به همین دلیل بسیار اهمیت دارد که ما با موقعیت اقتصادی سپاه
در کشور آشنا شویم. با این آشنائی ما می توانیم یک گام از محدوده ایران نیز
بیرون گذاشته و با اهداف اقتصادی سپاه در منطقه نیز آشنا شویم. آنجا که فرمانده
کل سپاه مدعی می شود "علی خامنه ای" رهبر منطقه و بلکه جهان سوم است، در واقع
محدوده سلطه نظامی و اقتصادی سپاه را می خواهد مشخص کند.
ادامه
-----------------------------------------------
دو ساختمان و یک دنیا خاطره
این دو عکس برای نسل انقلاب
توده ای بسیار خاطره انگیز است. عکس سمت راست دفتر سازمان جوانان حزب توده
ایران در خیابان نصرت است و دیگری دفتر حزب توده ایران در خیابان 16 آذر
واقع در ضلع غربی دانشگاه تهران. اولی سال ها خالی از سکنه است، گرچه
مصادره ارتجاعی شده و دومی را کرده اند دفتر انتشارات بعثت که آن هم مصادره
شده و بی رونق است. شاید این دو عکس را بتوان نمائی سمبلیک از سرنوشت
انقلاب 57 دانست. نسل جوان امروز نه دیده و نه به یاد دارد که دراین دو
ساختمان، در سال های اول پیروزی انقلاب چه شوری برپا بود و چگونه گروه گروه
می آمدند و نبض انقلاب را در این دو ساختمان می گرفتند. حکومت تاب نیاورد.
به این دو ساختمان یورش برد، آنها را تصاحب کرد و بعدها به رهبران و
کادرهای توده ای نیز یورش برد و فجایع منجر به اعدام های سال 67 را از دل
این یورش بیرون آورد. سردسته کسانی که آن روزها یورش می بردند حجت السلام
"هادی غفاری" عضو شورای رهبری حزب جمهوری اسلامی بود که مزدش را گرفت و چند
کارخانه مصادره شده- از جمله جوراب استارلایت- را تصاحب کرد. از آن سال ها
تا امروز، سرگذشت هر حمله و یورشی همین بوده است. از دل یورش به خوابگاه
دانشجویان و قتل های زنجیره ای نیز دولت احمدی نژاد بیرون آمد و حکومت
سپاهی ها.
-----------------------------------------------
طرح از م. رحمانی