نویسنده سرمقاله این شماره راه توده "به آذین"
است!
حاکمیتی غرق در گمراهی
که سرانجام، کارش به کودتا کشید!
با آزمون های مکرر تاریخ می دانم شعله ور داشتن
آتش کین توزی «انقلابی» به ناچار واکنش هایی گاه بس دردناک در پی دارد. مداومت
در این شیوه سرانجام توده ها را به ستوه می آورد و کارشان به ناباوری و بی
تفاوتی می کشد. و این برای انقلاب بزرگ ما خطری واقعی
است. نظام حکومتی کشور یک واقعیت جا افتاده است. اما چیزهایی هست که نادرست و
بسیار زیانبخش می دانم. از آن میان، پافشاری عجیب و دیرپای نظام بر سیاست تبعیض
و انحصارگرایی که امتیازهای گزاف و ناموجهی در زمینه های مدیریت، اقتصاد،
دسترسی به آموزش عالی و تسهیلات مالی و بازرگانی به گروه های مشخصی می دهد و
آنها را، بی چندان شایستگی و به بهای کنار گذاشتن مردان کار آزموده ی اهل دانش
و تخصص، در پست های کلیدی می نشاند. پایگاه برتری که این سیاست به گروه های
ممتاز می بخشد آنان را از همگان جدا می سازد، جامعه به تدریج از آن شکاف بر می
دارد، بخش بزرگی از مردم، بر اثر رشک و دلسردی، به موضع خودداری از همبستگی و
همکاری رانده می شوند.
ادامه
-------------------------------------------------
روزجهانی زن
دستآوردهای بزرگ
جنبش زنان ایران
ما در حوادث 8- 9 ماه گذشته در ایران
شاهد هم جوشی زنان با حجاب و بی حجاب در مقاومت در برابر تقلب در
انتخابات بودیم و این خود یکی از دستآوردهای بزرگ جامعه ماست. شما نه
تنها به صف تظاهرات و راهپیمائی مشترک زنان و مردان در روزهای 23 و 24
و 25 خرداد، بلکه در تظاهرات به خشونت کشیده شده روزها و هفته های بعد
از آن هم اگر با دقت نگاه کنید شاهد همین هم جوشی هستید. یعنی زنان و
مردان در یک صف در مقابل حکومتی که دست به کودتا علیه رای مردم زده
است. حتی شمار کشته شدگان زن در این تظاهرات نیز صحت این نظر را تائید
می کند. ترانه موسوی محجبه، نداآقا سلطان نیمه محجبه درکنار هم کشته
شدند. اینها درس های بزرگی است که به روز زن در ایران معنای تازه ای
بخشیده است. شاید یکی از گویاترین عکس های تظاهرات خیابانی در ماه های
گذشته که این نظر را تائید می کند، عکس معرفی است که یک مرد مسن بر
زمین افتاده و نیروهای نظامی و شبه نظامی کتکش می زنند و زن محجبه ای
چادر به کمر بسته و به همراه زنان نیمه محجبه دیگر به این نیروها حمله
می کند تا مرد را نجات دهد. ما از این صحنه در 9 ماه گذشته بسیار دیده
ام و باید از آن درس بگیریم. این عکس و این صحنه فقط یک نمونه است.
-------------------------------------------------
گزارش به پارلمان اروپا
شوروی در افغانستان
جاده، مدرسه و دانشگاه ساخت!
بهروز بکتاشی
بخش هائی از
گزارش «والری راشکین» عضو کمیته مرکزی ح ک ف روسیه در جلسه نوبتی مجمع
پارلمان اروپا در وین. «پراودا»10. 03. 01
«در مجموع، موضع ما در رابطه با افغانستان چنین است: مشکلات افغانستان
بایستی توسط خود افغان ها حل شود. اما برای این امر کمک جامعه جهانی برای
تربیت کادرها، استقرار زیربنای جامعه، عادی سازی زندگی روزمره و دموکرایزه
کردن افغانستان ضروری است. اتحاد شوروی بطور عملی در زمان خود به این مسائل
می پرداخت. ما جاده ها، مدارس و کودکستان ها را ساختیم. در موسسات آموزش
عالی اتحادشوروی هزاران دانشجوی افغانی تحصیل کردند. اکنون نیز این کشور
همچنان به حجم قابل توجهی از امکانات مادی و مالی نیازمند است.
راشکین در همین گزارش به اوضاع آبخازیا، آستیای جنوبی و گرجستان پرداخت
وگفت:
متاسفانه هیئت های نمایندگی در مجموع اطلاعات کمی در باره آنچه که در این
مناطق میگذرد دارند. آنها تا بحال درک نکرده اند که آبخازیا و آستیای جنوبی
دارای دولت های مستقل هستند. با جریان دست درازی های دولت گرجستان، کشورهای
اروپا و ایالات متحده بازی خطرناکی را پیش می برند. البته دولت گرجستان دست
از تجاوز دست نکشیده و همچنان به افزایش دستجات مسلح در مرزها با آبخازیا و
آستیای جنوبی را ادامه میدهد. این تحرکات اوضاع را وخیم تر خواهد کرد. هیئت
نمایندگی ما در مجمع پارلمان، بر تحریم ارسال تکنیک نظامی بویژه سلاح های
تهاجمی به گرجستان پافشاری کرد. چنین تصمیمی مطابق با قراردادهای بین
المللی است. ما معتقدیم که بین آبخازیا، آستیای جنوبی و گرجستان بایستی
قراردادی در رابطه با عدم استفاده از زور امضاء شود. متاسفانه دولت کنونی
گرجستان زیر بار نمی رود. اما فراموش نکنید که بدون چنین قراردادی ثبات
منطقه شکننده خواهد شد.
توده
