خرد
ملی مردم، همیشه بر اراده بی خردانه پیروز شده
آقای خامنه
ای از مقاومت می گوید
اما زیر پای مقاومت ملی را خالی کرده!
هفته
گذشته علی خامنهای در دیدار با شماری دانشجوی دست چین شده و از فیلتر
امنیتی گذشته دانشگاهها، پس از آن که اعلام کرد مردم قدرت تشخیص
ندارند و بقول وی نوشته مار را از عکس مار تشخیص نمی دهند چنین گفت:
"بیانیه
تهران مسئله مهمی بود؛ تحلیل شما از بیانیه تهران چیست؟ موضعتان چیست؟
موافقید؟ مخالفید؟ قطعنامه 1929 شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی صادر
شده، یا تحریم های یکجانبه آمریکا و اروپا علیه ایران شکل گرفته؛ تحلیل
شما از این قضیه چیست؟ این قضیه کوچکی نیست. موضعتان چیست؟ ایران چه
کار کند؟ چون اخم می کنند، تحریم می کنند، دندان نشان می دهند،
دستهایمان را بالا ببریم؟ حالا یک قدری کوتاه بیائیم؟ تحلیلتان اینست؟
در داخل کشور ما مجموعههای سیاسیای هستند که تحلیلشان این است؛ می
گویند وقتی که طرف خیلی چهره سگی از خودش نشان میدهد، شما عقب بنشینید!
خوب، شما این را قبول دارید؟ عقب بنشینیم؟ یا نه؛ معتقدید که هر گونه
عقب نشینی، طرف را تشجیع میکند."
سخنان
علی خامنهای دو جهت دارد. جهت نخست آن است که دخالتهای علی خامنهای
در همه مسایل، اکنون که اوضاع روزبه روز و بسرعت به سمت وخامت و ویرانی
میرود بطور طبیعی مسئولیت همه این ویرانیها و پیامدهای تحریم و خطر
جنگ را متوجه شخص او کرده است. در این شرایط علی خامنهای که تا دیروز
خود را فصل الخطاب و تعیین کننده اول و آخر سیاست خارجی و داخلی
میدانست ناگهان طرفدار اظهار نظر کردن و تحلیل دادن دیگران شده و مدعی
است که "در امور دخالت نمیکند".
سخن علی
خامنهای ولی از جهت دیگر ....
ادامه
-------------------------------------------------------------------------------- |
|
اسناد سخن می گویند
این بخش بالائی صفحه اول راه توده شماره 51، به
تاریخ شهریور 75 است. راه توده دراین دوران بصورت
ماهانه و چاپی منتشر می شد. (متن گزارش دنباله دار
"مرور راه توده" را با عنوان "ریشه های 15 ساله
جنبش سبز" بخوانید.) |
---------------------------------------------------------------------------- |
باید می دانستیم حاکمیت به
کجا می رود
"بسیج"
حزبی نظامی
با اهداف سیاسی
این عنوان مطلبی است که پس از خواندن آن، یعنی در
پایان مقاله، با تاریخ انتشار آن در راه توده آشنا
می شوید. این کنجکاوی را آگاهانه بر می انگیزیم،
تا عمق تر دانسته شود که در گذشته راه توده چه گفت
و اگر کسانی غفلتی در خواندن و یا قبول آن داشته
اند، شرایط امروز ایران را در نظر گرفته و با آنچه
در گذشته نوشته ایم مقایسه کنند. |
|
|
|