تغییر سیاست جنگی حاکم
یک ضرورت تاریخی است

از همان آغاز بحث بر سر عبور از مرزهای عراق برای ادامه جنگ با ارتش صدام حسین به امید فتح بغداد و کربلا و حرکت به سوی مسجد الاقصی و تبدیل آن به کعبه شیعیان، عده ای با اجرای ماموریت و عده ای که فریب آنها را خورده بودند، سرنوشت جمهوری اسلامی را با سرنوشت این فتنه گرده زدند. در آخرین سال جنگ 8 ساله با عراق، شماری که توانستند علی خامنه ای را پیش انداخته و رهبر جمهوری اسلامی کنند، با توقف جنگ مخالف بودند. از جمله خود علی خامنه ای. در سالهای اخیر، هر بار که هاشمی رفسنجانی درباره ضرورت توقف جنگ، ناتوانی درادامه آن و نقش شخص آیت الله خمینی در قبول آتش بس سخن گفته، آگاهانه درباره نقش آقای خامنه ای در این زمینه و در این مرحله سکوت کرده است، زیرا نه می خواسته و نه می توانسته درباره مخالفت او با آتش بس سخن بگوید، زیرا در اینصورت از مخالفت آقای خامنه ای با آیت‌الله خمینی سخن می گفته است.
آن مخالفت، آن ماموریت ها و آن خود بزرگ بینی هائی که در شخص آقای خامنه ای یافتند، سرانجام به تبدیل سپاه پاسداران به ابزار دست ایشان برای تدوین یک سیاست جنگی و نظامی انجامید و تمام امور حکومتی از صدر تا ذیل- اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، مذهبی- به این سیاست گره خورد. از جمله فعالیت های اتمی که امروز در صدر بهانه ها برای حمله نظامی به ایران قرار گرفته است. می گوئیم بهانه، زیرا هیچ جنگ و حمله نظامی در طول تاریخ با هدف انساندوستانه و یا نجات بشریت صورت نگرفته است. انگیزه تمام جنگ ها چنگ اندازی به منابع و گسرتش منافع نامشروع قدرت های جهانی بوده است.  ... ادامه