سرمقاله 605

اصلاح و تقویت قوای نظامی

بخشی از اصلاحات در ایران است

در خبرها آمده که آقای روحانی در حال مذاکره با سران ارتش برای انتخاب وزیر دفاع از میان آنهاست. ایشان در هفته‌های اخیر هم چند بار نسبت به مداخله سپاه و بسیج در سیاست و اقتصاد هشدار داده و انتقاد کرده است و در همایش قوه قضائیه نیز آن را مخالف "وصیت نامه امام" معرفی کرد. بنظر‌ می‌رسد که تحولات منطقه و نگرانی‌هایی که درباره خطر جنگ وجود دارد عزم آقای روحانی را در پایان دادن به وضعیت شتر گاو پلنگ سپاه و ایجاد یک نیروی نظامی و دفاعی ملی قدرتمند و کارآمد دوچندان کرده است. به ویژه آنکه قدرت‌های جهانی روی نفرت مردم از سپاه بدلیل فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی و انواع فشارهای امنیتی و اجتماعی آن حساب کرده‌اند و تصور‌ می‌کنند که اگر ضربه‌ای به سپاه وارد شود با خشنودی یا لااقل بیطرفی مردم ایران روبرو‌ می‌شود.

از سوی دیگر، واقعیت آن است که ایران از نظر قدرت ارتش و بنیه دفاعی فوق العاده ضعیف است. نیروی هوایی آن فرسوده و کهنه است. نیروی دریایی آن تبدیل شده به "قایق‌های تندرو" که هر چند در تسخیر ماکت ناوهواپیمابر تبحر دارند ولی در جنگ واقعی با چنین ناوهایی ظرف چند دقیقه دود‌ می‌شوند و به هوا‌ می‌روند. نیروی زمینی درست و حسابی و منظم و کارآزموده هم ندارد. همه ظرفیت نظامی ایران خلاصه شده در توان موشکی که آن هم متمرکز شده برروی موشک‌های دوربرد که معلوم نیست در یک جنگ نزدیک و منطقه‌ای چه مقدار‌ می‌توانند موثر باشند. ضمن اینکه اهمیت موشک هرچه باشد در جنگ یا دفاع نقش کمکی و فرعی دارد. همانگونه که مثلا در جنگ سوریه، نیروی دریایی روسیه چند موشک از دریای خزر شلیک کرد ولی کار جنگ را نیروی هوایی روسیه و نیروی زمینی ارتش سوریه در صحنه پیش بردند و پیش‌ می‌برند و نه موشک از راه دور. خود این موشک ها و پایگاه های آنها هم بهانه ای است برای فروپاشاندن زیربنای تولیدی کشور و حمله به تاسیسات اقتصادی غیرنظامی به این عنوان که موشک در آنجا پنهان شده یا از آنجا شلیک شده است.

دنیای عکس ها

دنیای همه ماست!

زبان گویای موشک ها

جت ها و سامانه ها در سوریه

روسیه امروز – ترجمه رضا نافعی