نازی ها- آبادگرها

شباهت ها تصادفی است؟

برخی نام ها، شیوه ها و تبلیغات توام با سازماندهی نیروئی که اکنون مجلس و قوه مجریه را دراختیار گرفته و می رود تا دست به ماجراجوئی های بزرگ در ایران بزند، شباهت هائی حیرت آور با همین شیوه ها و گرایش ها در ابتدای دهه 1930 در آلمان دارد. این، همان دهه ایست که فاشیسم در آلمان مستقر شد و به تقلید از آن در ایتالیا نیز.

حیرت آور است که حتی نام هائی که اکنون در ایران انتخاب می شود، تقریبا ترجمه و مشابه نام هائی است که در زمان رشد نازیسم در آلمان بکار برده می شد. شیوه تبلیغاتی یکسان است و طبقات و اقشاری هم که جلب می شوند و یا فریب داده می شوند، اتفاقا همان اقشار و همان طبقات اند. بدین ترتیب است که شباهت آنچه در جمهوری اسلامی می گذرد، شباهت هائی به انقلاب فاجعه بار فرهنگی در چین دارد، اما بیش از آن شبیه دوران رشد و سلطه فاشیسم در آلمان است. مخلوطی از هر دو فاجعه، گرچه بیشتر فاجعه فاشیسم.

به این شعار دوران اولیه رشد نازیسم و تشکیل دولت فاشیست ها نگاه کنید:"خدمت، اطاعت، حرمت" جز این در مجلس هفتم و نماز جمعه ها می گویند؟     ادامه

تاریخ به روایت مطبوعات

ریشه های 50 ساله

جنبش دانشجوئی ایران

در فاصله یک هفته ای که گذشت، تماس های متعددی در ارتباط با مطلبی که به نقل از خواندنی های 1331 و اعلام حکومت نظامی از بالای سر دکتر مصدق در کشور اعلام شده بود دریافت داشتیم. تماس گیرندگان، از ما خواسته اند که اگر مطالب دیگری در این زمینه داریم منتشر کنیم. انتشار این سلسله اسناد را تا جائی که در اختیار داشته باشیم ادامه خواهیم داد و با توجه به استقبالی که از این امر شد، تمامی این یادگارها و اسناد تاریخی را در یک بخش و تحت عنوان "تاریخ به روایت مطبوعات" از این پس روی سایت راه توده خواهیم گذاشت.

در این شماره نیز عکسی را از خواندنی های ششم اسفند 1330 منتشر می کنیم. یعنی همان سالی که حزب توده ایران را متهم به ستیز با مصدق می کنند. این عکس حامل دو پیام است:

1 ـ حزب توده ایران طرح خرید اوراق قرضه برای حمایت از دولت مصدق و ملی کردن نفت ایران را پیشنهاد و پس از پیگیری آن توسط دولت و جنبش ملی، با تمام امکان و توان سازمانی و نفوذ معنوی خویش در جامعه حمایت کرد. در آن سال ها یگانه حزبی که سخن از امپریالیسم می گفت حزب توده ایران بود و این شعار، شعار حزب توده ایران است که در پلاکارد دانشجویان دانشگاه تهران حمل می شود.

2 ـ  جنبش دانشجوئی کشور همیشه رویکردی چپ و گرایشی استقلال طلبانه وعدالت جویانه داشته است. امری که اخیرا هاشم آغاجری نیز در سخنرانی پس از انتخابات ریاست جمهوری و در انتقاد به افتادن دفتر تحکیم وحدت در چاله بحث های روشنفکری و توهم پروری مطرح و از آن انتقاد کرد. ما جنبش دانشجوئی را هرگز یک طبقه نمی دانیم که نامش متوسط باشد و یا زیر متوسط و یا بالای متوسط. دانشجو نه کشاورز است، نه کارگر، نه کارمند، نه تاجر و نه.... درعین حال که از میان همه این طبقات و اقشار برخاسته و با همین گرایش ها و وابستگی های طبقاتی- خانوادگی در دانشگاه درس می خواند. جنبش دانشجوئی از دل این طیف بیرون می آید و پس از پایان تحصیل نیز در همین اقشار و طبقات دسته بندی می شود. چگونه می توان دانشجوئی را که از دل روستا و شهرستان های کوچک بیرون آمده و یا وابسته به خانواده ای کارگری است را در کنار دانشجوئی که وابسته به خانواده تجار و یا کارخانه داران و یا مدیران ارشد نظام است، همه را در یک سبد ریخته و نام آن را طبقه متوسط گذاشت؟

میگویند باید نگران جنبش دانشجوئی بود. کاملا با این نگرانی موافقیم، اما نگرانی تنها این نیست که انتخابات را تحریم کردند و یا دوست دارند رفراندوم در ایران برگزار شود و یا... نگرانی اینست که جوان 27 - 28 ساله ای، بی خبر از ریشه های 50 - 60 ساله جنبش دانشجوئی در ایران در مطبوعات و بعنوان رهبر و سخنگو، حرف ها و اصطلاحات من درآوردی را که جز خودش و تعدادی که با هم نشست و برخاست دارند از آن سر در نمی آورد، به نمایندگی از یک جنبش تاریخی طرح کند. طرح کند و مجال و اجازه ای برای پدرخوانده های دگر اندیش غیر مذهبی این جنبش فراهم نباشد تا بگویند اینگونه به بیراهه نبرید این جنبش را. از 16 آذر و کشته شدن – بقول خودشان- سه اهورائی (برای دور زدن از گفتن وابستگی های دو تن آن ها به حزب توده ایران و باصطلاح خودشان تبلیغ غیر وابستگی حزبی در این جنبش) بگویند، اما از گرایش غالب ضدامپریالیستی در جنبش دانشجوئی نگویند. درباره ریشه های اجتماعی شعار "نان- مسکن- فرهنگ" این جنبش، که پیوسته بعنوان رشته پیوند این جنبش و محروم ترین طبقات و اقشار اجتماعی در صدر فریادهای جنبش دانشجوئی بوده یاد نکنند. اینگونه است که دفتر تحکیم وحدت از جنبش واقعی دانشجوئی فاصله گرفته و تبدیل شده است به یک "کاست" با تکرار مقلدانه سخنان جامعه شناسان و تئوری پردازان سرمایه داری، سخنان رویائی و بی ارتباط عبدالکریم سروش با واقعیات زمینی و اجتماعی مردم گرسنه و سرانجام، خط نگهدار جبهه مشارکت برای بودن در حاکمیت و یا نبودن در حاکمیت و نه بیان کننده خواست های عمیق اقتصادی و سیاسی طبقات و اقشاری که از میان آن ها دانشجویان برخاسته اند.

مصاحبه تلویزیونی سردبیر راه توده

گلسرخی و گنجی

تغییر شرایط را

نه شاه فهمید و نه رهبر