سر مقاله راه توده 868

آشکار شدن زمزمه های مهم

تغییر سمت گیری اقتصادی ایران

یاسر جبرائیلی رئیس مرکز ارزیابی و نظارت راهبردی اجرای سیاست‌های کلی نظام در مجمع تشخیص مصلحت نظام است. ایشان هفته گذشته در گفتگویی با برنامه جدال شرکت کرد و مطالبی را درباره سمتگیری اقتصاد ایران مطرح کرد که بازتابی گسترده یافت که نظر به جایگاه وی در مجمع تشخیص مصلحت دارای اهمیت است. ما به گذشته و حواشی که درباره آقای جبرائیلی مطرح می شود کاری نداریم. بحث بر سر نقدها و راه حل هایی است که وی بعنوان یک مقام رسمی ارائه می دهد.

جبراییلی دراین گفتگو بر نقش مخرب بانک های خصوصی، بر ضرورت مبارزه با مافیاها و تغییر سمتگیری اقتصاد ایران بسود رفع نیازهای مردم و توجه به قشرهای تهیدست جامعه مطرح کرد که درست است. مهمترین نکته سخنان وی تاکید بر ضرورت بازگشت ارز حاصل از صادرات به کشور و مصرف آن تحت نظر حاکمیت برای تامین منافع عمومی است. در واقع نیز به نظر وی کالایی که در داخل یک کشور تولید می‌شود، صرفاً حاصل دسترنج تولیدکننده نهایی آن کالا نیست. مجموعه متعددی از عوامل دست به دست می‌دهند تا یک کالا تولید شود. تولیدکننده، از زیرساخت‌های کشور نظیر آب و برق و جاده و سوخت استفاده می‌کند،‏ از سرمایه نیروی انسانی که در داخل کشور تربیت شده، بهره می‌برد؛ امکان سرمایه‌گذاری و تولید را مدیون امنیتی است که توسط نیرو‌های نظامی کشور ایجاد می‌شود؛ از مواد اولیه‌ای استفاده می‌کند که از معادن کشور استخراج می‌شود و ده‌ها عامل دیگر.‏ هدف از فراهم شدن این امکانات ملی برای تولیدکننده این است که محصول تولید شده، نیاز‌های مصرفی مردم را رفع کرده و رفاه ملی را افزایش دهد. در این میان، تولیدکننده نیز بابت زحمتی که کشیده و ارزش افزوده‌ای که خلق کرده، پاداش می‌گیرد. وقتی محصولات نهایی، از این چرخه تولید و مصرف خارج می‌شود -یعنی صادر می‌شود، بدین معناست که مردمی که در حلقه‌های مختلف زنجیره‌های تولید ملی نقش‌آفرینی کرده‌اند، از حاصل کوشش خود محروم شده‌اند و منابع، امکانات و سرمایه‌های ملی صرف رفع نیاز و افزایش رفاه اتباع خارجی شده است.‏

این استدلال درست است و باید سیاست های صادراتی زیر نظر دولت قرار گیرد و ارز حاصل از صادارت متعلق به دولت است. البته صادرکننده اگر صادرات او لطمه به منافع ملی و اقتصاد کشور نمی زند باید سهمی متناسب با نقش خود بدست آورد. ولی ارز حاصل از صادرات متعلق به کل مردم است. نکته در اینجاست که این راهبرد، یعنی رفتن به جنگ با سرمایه داری تجاری و اتاق بازرگانی یعنی مرکز ارتجاع در کشور که همسو با مافیاهای داخل حکومت حرکت می کند و تامین کننده مخارج عمده روزنامه های کشور است.... ادامه