نورالدین کیانوری

دکتراختر کامبخش

محمدعلی عمویی

مریم فیروز

سیاوش کسرایی

هما هوشمندراد

احسان طبری

فاطمه مدرسی فردین

"عدالت اجتماعی و آزادی"

 جبهه این مرحله از تحولات است

پیروزی اینست

مردم به فاشیسم رای ندادند

در برابر انتخاب محمود احمدی نژاد بعنوان رییس جمهوری ایران چه باید كرد؟ ای پرسشی است كه از همان لحظه اعلام نام وی بعنوان برنده انتخابات ریاست جمهوری در برابر همه طرفداران تحولات قرار گرفت. پاسخ به این پرسش خود مستلزم روشن شدن مسئله ای بنیادین تر است و آن اینكه رای مردم و فضای سیاسی جدید را به چه شكل می توان تفسیر كرد:

اولا: مضمون رای مردم چه بود، یا بعبارت دیگر مردم در این انتخابات به "چه" چیز رای دادند؟

ثانیا: این رای چگونه متجلی شد. یعنی ماهیت جریانی كه حاكم شده چیست و یا بعبارت دیگر آرای مردم بنام "كی" از صندوق بیرون آمد؟

"آنچه" مردم به آن رای دادند و "آنكه" بنام رای مردم از صندوق ها بیرون آمد دو جنبه و دو جهت متفاوت و در واقع متضاد این انتخابات و آرای مردم است كه موجب گردیده بسیاری هنوز درك درستی از پیامدها و نتایج این انتخابات و در نتیجه مشی ای كه در مقابل آن باید اتخاذ شود، نداشته باشند.

آنان كه می گویند در این انتخابات "فاشیسم" پیروز شد در واقع به "آنكه" انتخاب شده و ماهیت جریانی كه به حكومت رسیده توجه دارند نه به مضمون و "آنچه" مردم به آن رای دادند.

اگر رای مردم رای به فاشیسم بود ما امروز نمی توانستیم از آقای احمدی نژاد بخواهیم به وعده هایش عمل كند و حتی آمادگی خود را برای كمك در تحقق این وعده ها اعلام كنیم.

اگر رای مردم رای به فاشیسم بود ما با خواست تحقق وعده ها و شعارهای های احمدی نژاد در واقع از او می خواستیم كه فاشیسم را حاكم كند و مثلا طرفداران اصلاحات را دستگیر كند، روزنامه ها را تعطیل كند، كتاب ها را در آتش بسوزاند، جوانان را در خیابان ها تعقیب كند، موتور سوارها را در كوچه و پس كوچه ها برای شكار مردم راه اندازد و ... وعده های فاشیسم چیزی جز این ها نیست.

بنابراین درست بدلیل آنكه رای مردم رای به فاشیسم نبود و نیست، امروز بجای آنكه آقای احمدی نژاد طلبكار ما باشد و ما را به انجام وعده هایش تهدید كند، این ما هستیم كه طلبكار او شده ایم و برای تحقق وعده هایش به او فشار می آوریم. پس رای مردم رای به فاشیسم نبود.

اما یك واقعیت دیگر هم وجود دارد و آن ماهیت جریانی است كه در نتیجه این انتخابات اكنون همه قدرت را بدست گرفته است. جریانی كه می توان آن را حزب لباس شخصی‌ها یا بقول برخی حزب پادگانی دانست. این جریان زیر فشار جبهه ضدفاشیستی و خواست عمیق اصلاحات ناگزیر شد با شعارهایی كه در تقابل با ماهیت آن است، یعنی با شعار اصلاح و حتی تغییر بنیادین رای مردم را بدست آورد و این نقطه ضعف جدی آن است. هر استراتژی آینده باید در درجه نخست بر روی این نقطه ضعف بنا شود.   ادامه