سرمقاله این شماره راه توده را اختصاص به بخش هائی از یک گزارش تحلیلی دریافتی از داخل کشور داده ایم. نکاتی از این گزارش را برحسب شرایط حاکم بر کشور حذف کرده ایم و آنچه می خوانید بی کم و کاست همان است که دریافت شده است. همانگونه که بارها تاکید کرده ایم، هر توده ای معتقد به مشی توده ای، عضوی از خانواده راه توده است و در انتشار آن سهم دارد. نه تنها سهم دارد، بلکه می تواند راه توده را از آن خود بداند. چه در داخل و چه در خارج از کشور. ما این نکته بارها با اختصاص صفحات راه توده به گزارش های دریافتی درعمل ثابت کرده ایم که نمونه حاضر نیز در تائید همین باور است:

مهندسی یا کودتای انتخاباتی سال 88 نمی توانست بدون دخالت امریکا و اسرائیل و انگلیس صورت گرفته باشد. طی 32 سال گذشته، بخصوص دو دهه اخیر تسلط خامنه ای بر کشور، غرب بطور کلی سرمایه گذاری هنگفتی را روی ایجاد یک شبکه اپوزیسیون ارتجاعی کرده بود. آنها تمام امکانات مالی و رسانه ای خود را با دست و دلبازی در اختیار آنها قرار داده بود و بسیار امیدواربود که کودتای انتخاباتی اخیر و تعمیق قطعی شکاف بین حاکمیت و مردم بتواند مردم گریزان و زخم خورده از حاکمیت را با استفاده از ظرفیت های سرکوبگرانه حکومت، به سمت یک درگیری نظامی داخلی سوق داده و با استفاده از این فرصت و به همان بهانه ای که امروز در لیبی شاهد آن هستیم تعرض همه جانبه را به ایران شروع نماید. ولی در عمل دیدیم که بر خلاف تصور آنها و علیرغم ادعاهای کلان نگریشان و داشتن اتاقهای فکر و جنایاتی که حاکمیت در ایران مرتکب شد، مردم از رفتن به سوی یک درگیری غیر مسالمت آمیز با حاکمیت پرهیز کردند. هم حاکمیت ارتجاعی- کودتائی و هم قدرت های خارجی که روی این موقعیت سرمایه گذاری کرده بودند، نسبت به آگاهی مردم ایران اطلاعات دقیق نداشتند. هر اندازه بخشی از حاکمیت تلاش کردن و بخش دیگری با سرگیجه بدنبال آن حرکت کرد ... ادامه