سرمقاله 679

ریشه بحران، مقاومت رهبر

در برابر خواست مردم است

هم مردم عادی و هم هر ناظر بیرونی که به اوضاع امروز ایران نگاه می کند یک نکته را بخوبی مشاهده می کند و آن اینکه حکومت در ایران در حال فروپاشی است و منظور از حکومت هم تنها قوه مجریه نیست، بلکه کل نظام است. مجموعه‌‌ای از عوامل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نهادین درهم تنیده حکومت را در مسیر فروپاشی قرار داده و راه آن را هموار می کند.

فروپاشی حکومت در درجه نخست خود را در تکثر نهادهایی که یکدیگر را خنثی می کنند نشان می دهد. انواع و اقسام نهادهای موازی مانند بیت رهبری در برابر کابینه و مجلس، مجمع مصلحت و شورای نگهبان در برابر مجلس، شبکه ائمه جمعه در برابر استانداران و فرمانداران؛ انواع بنیادهای موازی مانند آستان قدس و بنیاد مستضعفان و ستاد فرمان امام در برابر دستگاه‌های اقتصادی اجرایی؛ انواع نهادهای فرهنگی موازی ماننده حوزه علمیه و بنیاد المصطفی و سازمان تبلیغات اسلامی در برابر وزارت ارشاد، و دهها نهاد دیگر مانند، شورای انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی، ستاد اقتصاد مقاومتی، مجمع روسای سه قوه و مشابه آنها وجود دارند که هر کدام تشکیل شده‌اند تا اختلاف بین نهادهایی را حل کنند که قبلا خود برای حل اختلافاتی دیگر تشکیل شده بودند و این ماجرا همچنان ادامه دارد.

آنچه امروز در قلب بحران برآمده از نهادهای موازی قرار گرفته نهادهای موازی امنیتی و اطلاعاتی و نظامی است. اینها هستند که عملا دولت در دولت تشکیل داده‌اند و آگاهانه و عامدانه سیاست فروپاشی دولت در ایران را تعقیب می کنند، زیرا گمان می کنند در نتیجه این فروپاشی خواهند توانست بعنوان تنها نیروی دارای ابزار نظامی قدرت را دست خود بگیرند. این ارگان‌های موازی امنیتی و اطلاعاتی بعنوان نیروی ضربت نظامیان عمل می کنند و در برابر شکلگیری هرگونه تشکل و نهاد مدنی، فرهنگی، حزب، سندیکا، تا حد حذف فیزیکی ایستاده‌اند و آن را مانعی دربرابر فروپاشی دولت بسود نظامیان می دانند.

برخی از این نهادها از آغاز انقلاب و در دوران آیت الله خمینی نیز وجود داشتند ولی موجب فروپاشی حکومت در ایران نشدند. این درست است که شمار این نهادهای موازی در دوران آقای خامنه‌‌ای به شکل تصاعدی افزایش یافته است و در بالاسر و پایین پا و سرکوچه هر دستگاه انتخابی یک نهاد انتصابی بوجود آمده است ولی خود این افزایش شمار نهادهای موازی در دوران اخیر بازتاب و پیامد بحران و البته تشدید کننده آن است. اگر بحران نبود به افزایش شمار نهادهای موازی انتصابی نیازی نبود.

از این نظر ریشه بحرانی که موجب رشد قارچ گونه نهادهای موازی شده در درجه اول سیاسی است. بنیان و دلیل اصلی بحران سیاسی امروز ایران  آنجاست که رهبری کشور همسو با خواست و رای مردم نیست. ... ادامه