سرمقاله 933

دولت وفاق ملی، یگانه راه حل

پشت سر گذاشتن بحران هاست!

مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و مسعود پزشکیان با بیش از ۱۶ میلیون رای انتخاب گردید. اکنون و با نزدیک شدن به آغاز کار دولت جدید انواع و اقسام لیست ها از اعضای کابینه آینده، یا شوراهایی که گویا مسئولیت تعیین این اعضا را برعهده دارند در رسانه ها منتشر می شود که همگی دروغ و جعلی است. هدف از این کابینه سازی ها فشار به افکار عمومی و مسعود پزشکیان است که کابینه خود را از یک گروه خاص انتخاب کند و از این طریق مانع از تشکیل یک دولت وفاق ملی شود.

از سوی دیگر نخستین پیام ها و سخنان پزشکیان بویژه گفتگو با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و پیام به حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان امید برخی حامیان و گردانندگان غربگرای ستادهای وی را به اینکه پزشکیان قرار است دنباله روی سیاست های مورد نظر آنان باشد کاهش داده، چنانکه روزنامه جمهوری اسلامی که به سخنگوی شاخه روحانیت اتاق بازرگانی تبدیل شده به این عنوان که پزشکیان دیگر نامزد نیست و رئیس جمهور است خواهان نقد محکم اقدامات او در آینده شده است.

امروز مهمترین وظایفی که دولت آینده پزشکیان برعهده دارد، بهبود اوضاع اقتصادی و معیشت جامعه بسود نیروی کار و اکثریت مردم، گسترش عدالت اجتماعی و مبارزه با فساد، حمایت از صاحبان سرمایه های کوچک و تولیدی دربرابر اختاپوس هزار فامیل حکومتی، کاهش و از بین بردن تدریجی فشارها و تنش های اجتماعی به مردم، تلاش در جهت جذب کارشناسان میهن دوست به دستگاه دولتی و اداره امور و پایان دادن تدریجی به سیاست خودی و غیرخودی، فراهم کردن شرایط برای جلوگیری از خروج نخبگان و بازگشت ایرانیان خارج کشور و ایجاد امید نسبت به آینده ایران است.

همه این اهداف در خدمت یک سیاست خارجی جسورانه باید قرار گیرد که گسترش روابط و ادغام هرچه بیشتر ایران در پیمان های شانگهای، بریکس، اوراسیا، توسعه روابط اقتصادی و نظامی ایران با چین، روسیه، کره شمالی، بلاروس، توسعه و بهره برداری هرچه سریعتر از کریدورهای شمال – جنوب و جاده ابریشم، گسترش حوزه اثرگذاری مثبت ایران از اقیانوس هند تا دریای مدیترانه با پشتیبانی از جنبش های مقاومت منطقه از یمن و عراق گرفته تا لبنان و سوریه ... در راس آنها قرار دارد. چنین سیاست خارجی می تواند در خدمت مذاکره و امتیازگیری از غرب و آمریکا برای باز کردن راه حفظ و توسعه فعالیت های اتمی ایران و کاهش فشارهای غرب قرار گیرد. در غیراینصورت و با دنبال کردن سیاست خارجی که غربگرایان توصیه می کنند هرگونه مذاکره با آمریکا نه به امتیازگیری که به امتیاز دادن ما خاتمه خواهد یافت..... ادامه