سرمقاله راه توده 580

"فضای باز سیاسی"، یگانه راه حل

بحران سیاسی و حکومتی است

هفته گذشته، بار دیگر فضای تنش آلوده ایران رفت تا آستانه حمله به دو سفارتخانه در تهران. سفارت ترکیه و سفارت انگلستان. بهانه حمله به سفارت ترکیه آن بود که در استانبول مقابل کنسولگری جمهوری اسلامی طرفداران دولت آن کشور علیه حمایت جمهوری اسلامی از دولت بشار اسد و حضور نظامی در کنار ارتش آن کشور تظاهرات کرده و تخم مرغ به سمت آن پرتاب کرده بودند و بهانه حمله به سفارت انگلستان نیز اظهارات نخست وزیر این کشور در اجلاس کشورهای خلیج فارس در بحرین. در مورد دوم سخنان آلوده به پرخاش و توهین رهبر جمهوری اسلامی علیه اجلاس بحرین و نخست وزیر انگلستان بهانه تهاجمی بود که می رفت به سوی تحقق. خوشبختانه دولت و نیروی انتظامی توانستند فضا را کنترل کرده و از حادثه آفرینی جلوگیری کنند. این احتمالات در شرایطی بود که هنوز عوارض سیاسی و اقتصادی حمله به سفارت عربستان سعودی در تهران و کنسولگری آن کشور در مشهد بصورت قطع کامل مناسبات دیپلماتیک میان دو کشور باقی است.

از بعد از اشغال سفارت امریکا در ایران که در ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی و در فضائی بکلی متفاوت با سالهای بعد از آن صورت گرفت، گوئی یک تشکیلات حرفه ای برای بالا رفتن از در و دیوار سفارتخانه ها در جمهوری اسلامی شکل گرفته است تا به محض اشاره و بهانه وارد عمل شود که متاسفانه سخنرانی های تنش آفرین رهبر جمهوری اسلامی اغلب بهانه ساز این حملات است.

هم تظاهرات دولتی در استانبول در برابر سفارت جمهوری اسلامی و هم اجلاس بحرین و شرکت نخست وزیر انگلستان در آن، از نتایج شکست همه دست اندرکاران برپائی جنگ در سوریه بود که متاسفانه رهبر جمهوری اسلامی به جای تمرکز روی این شکست و دفاع از حضور نظامی واحدهای سپاه قدس در کنار ارتش سوریه و جلوگیری از تبدیل شدن سوریه به لیبی دوم و عراق سوم، دهان به توهین به انگلستان و مقامات آن کشور گشود. رسانه های غربی نیز بلافاصله همین توهین و عبارات نزدیک به فحاشی را برجسته کردند و اصل مسئله، یعنی شکست در سوریه و سهم سپاه قدس و جمهوری اسلامی در دفاع از تمامیت ارضی سوریه و دولت آن کشور را به حاشیه بردند. این در حالی است که باید برعکس آن عمل می شد. یعنی دلیل اجلاس بحرین و تجمع در برابر کنسولگری جمهوری اسلامی در استانبول بعنوان نقطه ضعف ناشی از شکست در سوریه تحلیل منطقی و به دور از هرگونه توهین و فحاشی می شد.

چرا منطق و تحلیل و قانون جای خود را در جمهوری اسلامی به توهین و فحاشی و اتهام و اعدام میدهد؟..... ادامه