دریچه های رهائی از تحریم

 که ج. اسلامی به روی خود می گشاید!

دولت ایران در هفته‌های گذشته چند قرارداد اقتصادی و تجاری را به غیر از ونزوئلا با کشورهای ترکمنستان، کازاخستان و تاجیکستان به امضا رساند. پیشنهاد پوتین رییس جمهور روسیه برای پیوستن ایران به اتحاد اوراسیا و باز کردن بازارهای آن کشورها به روی محصولات ایران در اجلاس این اتحادیه بی گمان در باز شدن راه انعقاد این قراردادها نقش مهمی داشته است. هوشمندانه تر از همه اینها توافقنامه ایران با جمهوری مستقل شده دنباس در شرق اوکراین، یعنی جمهوری خلق "دونتسک" است، کشوری که هم بزودی یکی از بزرگترین قدرت های صنعتی اوراسیا خواهد شد که صنایع آن از نظر سطح تکنولوژی مناسب بازار ایران است، و از سوی دیگر 65 درصد غلات اوکراین در منطقه وسیع دنباس تولید می شود. منطقه ای که حدود 25 در صد خاک اوکراین است. ایران در واقع از هم اکنون با این انتخاب، آینده خود را هم از نظر برخی بازارهای صادراتی و رفع نیازهای صنعتی، و هم از نظر غلات تامین کرده است. در کنار اینها اعلام شکل گیری کریدور ترانزیتی شمال – جنوب که سنت پطرزبورگ در شمال روسیه را با عبور از ایران به بندر بمبئی در هند متصل می کند و می تواند جایگزین راه دریایی موجود شود ناگزیر به نوسازی حمل و نقل ریلی و جاده ای در ایران منجر میشود و این کریدور را به طرح جاده ابریشم چین وصل کند، جاده ای که با کارشکنی های داخلی در ایران به امید جلب محبت آمریکا متوقف شده است.

همه اینها برای ایران دو معنای پیوسته با هم دارد:

1- محاصره اقتصادی ایران در حال شکسته شدن است

2- تبلیغات بی وقفه درباره اینکه سرنوشت همه چیز ایران در دست امریکاست در حال متلاشی شدن است.

همین دو نتیجه است که عملا جامعه سیاسی ایران را به "لحاظ سیاست خارجی" به دو گرایش تقسیم کرده است. .. ادامه