سرمقاله 838

"تسلیم یا خونریزی" دو راهی

امریکا و اروپا در برابر ایران

جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که وظیفه رد و بدل کردن پیام های آمریکایی ها به ایران را برعهده دارد هفته گذشته در کنفرانس خبری در تهران اعلام کرد: "ایران باید بین روسیه و غرب انتخاب کند".

آقای بورل می کوشد ایران را دربرابر همان دوراهی شومی بگذارد که در سال ۲۰۱۴ دربرابر اوکراین قرار دادند و آن کشور را به سرنوشت کنونی کشاندند. بدیهی است ما درباره ظرفیت آقای بورل و اتحادیه اروپا در رسیدن به چنین هدفی دچار توهم نیستیم. نه امریکا و اروپای امروز، امریکا و اروپای سال ۲۰۱۴ هستند، نه روسیه آن روسیه است و نه ایران، اوکراین. ولی این واقعیت هم وجود دارد که رسانه های ایران فاقد کمترین استقلال و درک از اوضاع جهانی هستند و هرچه امریکا و اروپا بگویند را عینا تکرار می کنند بنابراین ظرفیت امثال بورل برای ایجاد جبهه بندی ها و درگیری های داخلی در ایران بیش از وزن واقعی اتحادیه اروپا و آینده آن در مناسبات جهانی است.

در واقع در ایران امروز برخلاف اوکراین ۲۰۱۴ بحث بر سر این است که اگر ایران بخواهد برمبنای دستورالعمل جناب بورل مثلا بین اتحادیه اروپا و اتحادیه بریکس انتخاب کند واقعا کدامیک را انتخاب خواهد کرد؟ آیا بریکس را انتخاب خواهد کرد که ۴۵ درصد جمعیت جهان، ۳۰ درصد وسعت جهان و ۳۸ درصد اقتصاد جهان (برمبنای برابری قدرت خرید) را در اختیار دارد و روزبروز کشورهای بیشتری در جهان خواهان عضویت و همکاری با آن می شوند؟ یا اتحادیه اروپایی را که معلوم نیست دو سال دیگر وجود خواهد داشت یا نه؟ اتحادیه ای که بدون کشورهای بریکس از جمله هند و روسیه و چین نه گاز دارد، نه نفت، نه غلات، نه پوشاک و نه لوازم خانگی و مصرفی. چاپ دلارهای کاغدی آمریکا نیز دیگر نمی تواند به کمک اقتصاد آن بیاید چرا که اتفاقا کشورهای بریکس علاوه بر اینکه تصمیم گرفته اند مبادلات خود را برمبنای ارزهای ملی انجام دهند، بلکه در پی ایجاد یک ارز جهانی نیز هستند که جانشین دلار و یورو در مبادلات و تجارت میان آنها شود.

تهدید و دستور آقای بورل که ایران باید بین روسیه و غرب انتخاب کند می تواند و باید درست به نتیجه ای بیانجامد معکوس آنچه در اوکراین روی داد، نتیجه ای که ایشان انتظار آن را ندارد.... ادامه