سرمقاله راه توده 833

امید و نا امیدی را به نتیجه تقابل

سیاست داخلی و خارجی باید بست!

آیا می توان به حکومت ایران برای انجام اصلاحات و تغییرات امید داشت؟ یا ما با دستگاه منجمدی روبرو هستیم که ظرفیت پذیرش تغییرات را ندارد؟ و در اینصورت چه باید کرد؟ این بحث جدید نیست و معمولا می گویند توده ای ها یا راه توده به حکومت ایران برای انجام تغییرات امید واهی دارد. در طی چهل سال گذشته این سخن بسیار تکرار شده و نتیجه آن هم آشکار گردیده. نداشتن امید واهی به حکومت از شعار "حکومت شوراها" و "نان، کار، مسکن" در ابتدای جمهوری اسلامی، تا "اصلاحات در چارچوب رژیم ولایت فقیه ممکن نیست"، "انتخابات آزاد در چارچوب ... ممکن نیست"، تا سرانجام به "مطالبه محوری" در جنبش سبز و موسوی رسیدیم و امروز هم ادامه دارد و ادامه خواهد داشت.

پشت شعار نان، کار، مسکن این فکر پنهان بود که مردم به حکومت و آیت الله خمینی امید واهی بسته اند و باید آنها را آگاه کرد آن هم در شرایط جامعه ای که انقلاب کرده و به فتح آسمان ها رفته بود و می خواستند با نان، کار، مسکن او را به زمین بیاورند. اصلاحات و انتخابات آزاد هم ممکن نیست درست در آستانه انتخابات دوم خرداد مطرح شد که می خواستند به حساب خود جلوی امید واهی بستن مردم به حکومت و شرکت در انتخابات و جنبش دوم خرداد را بگیرند. مطالبه محوری هم در آستانه جنبش سبز و زمانی که مردم در خیابان ها به مصاف احمدی نژاد رفته بودند می خواست آنها را از "امید واهی" بیرون بیاورد و مدعی بودند که مطالبات را جلوی موسوی و احمدی نژاد می گذاریم ببینیم کدام به این مطالبات پاسخ می دهند! در واقع خودشان دچار امید واهی و عقب ماندگی از جامعه بودند.

ادعای ضرورت نداشتن امید به حکومت یعنی نفی جنبش اجتماعی. در حالیکه امید به حکومت جزء جدایی ناپذیر هر جنبشی است. واهی بودن یا نبودن این امید را خود جنبش و شرایط تحول آن تعیین می کند، نه اینکه ما از قبل آن را بجای جنبش و بجای مردم تعیین کنیم. جنبشی که امید به حکومت نداشته باشد یا شورش کور است، جنبشی است که مرحله امید را پشت سرگذاشته و اکنون به حکومت جایگزین دیگری امید بسته و احساس می کند که رهبری و امکان تحمیل آن را هم دارد. (در همین رابطه توصیه موکد می کنیم به دارندگان نظر "امید نداشتن به تغییرات" که پاسخ رهبر حزب کمونیست روسیه به حزب کمونیست یونان را که در این شماره راه توده منتشر شده را با دقت بخوانند.).... ادامه

آب خوش، پس از انقلاب

ازگلوی هیچکدام پائین نرفت!