سرمقاله 887

ایران نباید زیر چرخ

انحطاط غرب قرار بگیرد

"شاردن"  سیاح فرانسوی که در دوران صفویه چند بار به ایران مسافرت کرده بود، در آخرین سفر خود می نویسد که «در فاصله زمانی میان شاه عباس دوم و شاه سلیمان" فقط در فاصله کوتاه دوازده ساله ثروت مملکت چنین می نمود که یک نیمه تقلیل یافته است. حتی مسکوکات نیز خراب شده بود و دیگر پول خوب مشاهده نمی شد. بزرگان و رجال ناوارد برای تحصیل ثروت پوست مردم را می کندند ...»

این در واقع دوران آغاز انحطاط ایران است در حالیکه در همان زمان اروپا در آن دهه ها فرسنگ ها به جلو گام برداشته بود. اما حالا کسانی که در دهه های اخیر به کشورهای اروپایی یا آمریکا و کانادا سفر کرده اند با تصویری مشابه روبرو هستند. خیابانها کثیف تر، قطارها و متروها نامنظم تر، مردم عبوس تر، سطح لباس و پوشاک در محله های فقیرنشین فاجعه آمیز، شمار فقرا و گدایان و معتادان و کارتن خواب ها و ... بارها و بارها بیشتر شده است. طبقه متوسط سقوط کرده، طبقه زحمتکش پایین تر رفته و طبقات بالا بر ناز و نعمت خود افزوده است. سریال خروج قطارها از ریل در آمریکا نشانه کوچکی از نابودی زیرساخت ها در آن کشور است که از این به بعد و با ادامه بدهی ۳۵ هزار میلیارد دلاری و رشد هزینه های نظامی با فروپاشی سدها و پل ها و تونل ها و غیره نیز همراه خواهد شد. فقط در فرانسه گفته می شود که ۲۰ درصد پل ها و تونل ها هر لحظه ممکن است که فرو بریزد. در نقطه مقابل در همین دوران کسانی که به چین سفر کرده اند درست با تصویری معکوس مواجه هستند. ظرف ده سال سطح زندگی مردم چین بیش از ده برابر افزایش یافته، شهرهای بزرگی که اصلا وجود نداشتند در این ده سال ساخته شده اند، هزاران کیلومتر راه آهن جدید کشیده شده، جاده ها، پل ها، اتوبان ها و ... فقط بخش بیرونی این تحول و رشد است. .. ادامه

-------------------------------------------------------------------

آخرین دیدار با "فردین"

-------------------------------------------------------------------

بازسازی اوکراین وظیفه ویرانگران است

ریانووستی- ویکتوریا نیکیفوروا

ترجمه- آزاده اسفندیاری

-------------------------------------------------------------------