سرمقاله

فروپاشی، سرانجام بلاتکلیفی

حکومت در تمام عرصه هاست!

کمبود برق و خاموشی هائی که مردم را کلافه کرده و هوای آلوده که در این روزها دو موضوع روز است، تنها بحران موجود در کشور نیست. ریشه بحران در سرگردانی حکومت هم در سیاست داخلی و هم در سیاست خارجی است.

حکومت نمی تواند بگوید: "مرگ یکبار و شیون هم یکبار." به همین دلیل روزها روی چند صندلی می نشیند و شب ها وسط دو لحاف می خوابد. سیاست پیوستن به جبهه شرق عملا پیش نمی رود. از جمله قرار داد دو جانبه میان روسیه و ایران که الان ۳ ماه است معطل امضای ایران است و این در حالی است که خطر براندازی نظامی گام به گام نزدیک می شود. این خطر آنچنان است که حکومت خود تلویحا بدان اعتراف می کند. از جمله آقای خامنه ای در آخرین سخنرانی خود می گوید: "توی دل مردم را نباید خالی کرد"، دستگاه قضائی با صدور بیانیه ای به رسانه ها اخطار کرده  که مردم را نترسانند.

توی دل مردم چگونه خالی می شود؟ نمی گویند!

رسانه ها از چه چیز نباید مردم را بترسانند؟ این را هم نمی گویند!

آنچه مسلم است، آنست که حکومت نمی تواند در هیچ مسئله ای تصمیم قاطع بگیرد که از جمله دلائل آن ملوک الطوایفی حاکم بر کشور است. هر امام جمعه ای برای خود یک سازی می زند، دهان برخی فرماندهان سپاه برای بیان قدرت نظامی در برابر قدرت های خارجی بی وقفه باز است و این مسئله آنقدر تکرار شده که دیگر کاربردی نه در داخل و نه در خارج کشور ندارد. چه کسانی به امام جمعه ها و این فرماندهان نظامی خط می دهد؟ معلوم نیست!

حکومت هیچ چاره ای ندارد که تا پیش از درگذشت رهبر کنونی جمهوری اسلامی تکلیف دوران پس از او را هم برای خود و هم برای مردم روشن کند. حتی بسیاری بر این عقیده اند که برای تغییرات در سیاست های عمدتا داخلی و تا حدودی خارجی، همه منتظرند. تکلیف این کار هم معلوم نیست.

ظاهرا در دوران رهبر کنونی جمهوری اسلامی امیدی به اصلاح ساختار جمهوری اسلامی و رهائی از چنگال تحجر مذهبی و عقب ماندگی حکومت از خواست های جامعه نیست و نه مردم و نه حکومتی ها نمیدانند برای اختاپوس ۸ دست و پای جمهوری اسلامی چه چاره ای باید بیاندیشند. حکومت همچنان چند پارچه و فلج است و تضادها و نبردهای داخلی بر سر همه مسائل اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی باقی است.

شاید در جریان همین چاره اندیشی ها باشد که اخیرا اختیارات بیشتری به شورای عالی امنیت ملی داده شده است و این شورا، در حد شورای رهبری اختیار تصمیم پیدا کرده  است. شورائی که در آن سپاه دست بالا را دارد و رئیس آن یکی از سرداران تحصیل کرده و خوشنام بنام دکتر "احمدیان" است که بر خلاف دیگر فرماندهان سپاه کم حرف می زند و بیشتر عمل می کند.

یکی از نشانه های تفویض اختیارات بیشتر به شورای عالی امنیت ملی، نامه ایست که همین شورا به مجلس نوشت و خواستار توقف ابلاغ قانون بحث‌ برانگیز "عفاف و حجاب" شد. اقدامی که در عمل نه در توان رئیس جمهور بود و نه در توان اجلاس سران قوا و رهبر جمهوری اسلامی نیز عادت دارد در تمام موارد مشابه خود را در سایه نگهدارد.´...ادامه