سرمقاله 912

راه حل بحران کشور

بازگشت به اقتصاد 3 بخشی است

انتخابات مجلس نزدیک می شود و جناح های سیاسی در ایران همچنان بدون ارائه هرگونه برنامه به بحث یا تشویق و تهدید درباره مشارکت یا عدم مشارکت مشغول هستند، مشارکتی که معلوم نیست بدون برنامه چه ارزشی دارد و مردم چقدر برای آن اعتبار قائل می شوند. این وضع تازه نیست. تقریبا در چهل سال گذشته پس از انقلاب، هیچکدام از انتخابات در جمهوری اسلامی حول یک برنامه روشن نبوده است. تنها حزبی که از روز نخست برای کشور و انتخابات برنامه ارائه داد حزب توده ایران بود که چون این برنامه با منافع سرمایه داری تجاری و وابسته ایران هماهنگی نداشت ترتیب حذف و سرکوب و کشتار رهبران و اعضای آن را فراهم کردند. برنامه حزب توده ایران بر روی سه پایه و رکن قرار داشت که امروز پس از چهل سال همچنان معتبر است و حتی تنها راه حل برای برونرفت ایران از بحران همه جانبه کنونی است:

۱- تشکیل جبهه متحد خلق

۲- توسعه غیر سرمایه داری

۳- همکاری با کشورهای مستقل و ضدامپریالیست

منظور از جبهه متحد خلق همان حکومت وحدت ملی بود. یعنی بجای تقلید از دموکراسی غربی که متکی به حاکمیت پول و تبلیغات و پوشش فاشیسم در ظاهر دموکراسی است، احزاب و گروه های ملی بر سر یک برنامه توسعه کشور با هم به تفاهم برسند و یک حکومت مقتدر وحدت ملی تشکیل شود که از پشتوانه وسیع مردمی برخوردار باشد. جریان ها و نیروهای سیاسی و مردم از امکانات خود علیه همدیگر بهره نگیرند بلکه آن را صرف کوشش برای پیشرفت و سازندگی کشور کنند. آنها هم که با این برنامه مخالف باشند می توانند فعالیت آزاد خود را داشته باشند ولی خودبخود در بین مردم منزوی می شوند.

طبعا این حکومت وحدت ملی باب طبع بخش مهمی از تازه به قدرت رسیدگان نبود که جامعه را به خودی و غیرخودی تقسیم می کردند و معتقد بودند که حکومت مال خودی ها و برادران مسلمان است که البته غیر از ادعای مسلمانی هیچ وجه مشترک دیگری با هم نداشتند. معلوم بود که جبهه خودی های مسلمان اولیه بعد از حذف غیرخودی هایی مانند حزب توده ایران بسرعت به دهها خودی و غیرخودی تازه تقسیم خواهد شد که شد و همچنان داستان خودی و غیرخودی ادامه دارد.     

رکن دوم برنامه حزب توده ایران توسعه غیر سرمایه داری بود. منظور از توسعه غیر سرمایه داری یک نظم اقتصادی سه بخشی است. انچنانکه در قانون اساسی نیز آمده متشکل از بخش دولتی، خصوصی و تعاونی. بخش دولتی موتور توسعه و ارائه خدمات به مردم است که بنگاه های بزرگ، بانک ها، معادن، نفت و پتروشیمی ها و پالایشگاه ها و غیره را در اختیار دارد و خدمات عمومی مانند بهداشت، آموزش و پرورش، ورزش، مسکن و غیره برعهده آن است. اهمیت وجود این بخش هم از جهت نقش آن در توسعه است و هم از جهت پیوند میان مردم و حاکمیت. دولتی که به مردم خدمات ارائه ندهد مردم آن را قبول ندارند و دربرابر آن کارشکنی می کنند و در صورت کارشکنی مردم هیچ برنامه توسعه پیش نخواهد رفت. همان وضعی که اکنون دچار آن شده ایم و دولت در ایران آنقدر کوچک و بی خاصیت شده که از نظر مردم فقط نقش مزاحم و دزد و فاسد را دارد بدون آنکه خدماتی به مردم ارائه دهد.... ادامه

دست کاخ سفید

پشت اسرائیل برای ادامه جنایت

اومانیته- ترجمه آذرنگ