سرمقاله 889

دولت رئیسی توان و ظرفیت

سیاست نگاه به شرق را ندارد!

امضای بیانیه وزیر خارجه فدراسیون روسیه با شورای همکاری خلیج فارس با اشاره به حل و فصل مسالمت آمیز اختلاف ایران با امارات متحده عربی با دو واکنش روبرو شد. یک واکنش از سوی تلویزیون های سه قلوی لندن وبراندازان خارجی ابراز شد که با جنجال رسانه های "اصلاح طلب" داخلی، هولدینگ ها و ارگان های سرمایه داری تجاری تکمیل شد. اینان با شور و شعف وارد میدان شدند تا پیروزی خود را جشن بگیرند و شکافی میان ایران و روسیه بسود غرب و آمریکا پیدا کنند.

واکنش دوم که مهمترین آن را می توان مقاله علی اکبر ولایتی، مشاور ویژه رهبر جمهوری اسلامی، در خبرگزاری تسنیم دانست، واکنشی توام با تامل و نگرانی بود. روی سخن این مقاله آشکارا مقامات روسیه بود که دقت کنند که ناتو بویژه در مرزهای شمالی ایران فعال است و قصد محاصره ایران و روسیه را دارد. این مقاله نشان می داد که در بالاترین سطح رهبری ایران امضای این بیانیه را توسط روسیه جدی گرفته اند و احساس می کنند که روسیه از دولت رئیسی و امکان ایجاد یک روابط پایدار با ایران ناامید شده است. این واکنش در صورتی می توانست با تامل متقابل روبرو شود که همراه بود با سیاست فعال ایران در قبال تحولات آذربایجان و کندن دندان لق امیدهای واهی به برجام که هیچکدام در دیپلماسی ایران دیده نمی شود و معکوس آن دیده می شود.

علاوه بر این، تمام کوشش هایی که روسیه طی سال های اخیر برای گسترش روابط با ایران کرد، همه پیشنهادهای اقتصادی آن، تمام تلاش برای سرمایه گذاری روی پروژه های مشترک با ایران به بن بست رسید و شکست خورد. دولت ایران کمترین گامی برای بهره گیری از ظرفیت هایی که روسیه در اتحادیه اوراسیا، شانگهای و فرصت های صادراتی که برایش باز کرد برنداشت. نمونه آن پروژه کریدور شمال – جنوب است که می توانست سالیانه ۵۰ میلیارد دلار درآمد نصیب ایران و البته روسیه کند و تاکنون با کارشکنی دولت های ایران فرجامی نداشته است. روسیه نیز مانند چین، ظاهرا اکنون به این نتیجه رسیده که اقدامات ادعایی دولت های ایران در سمت شرق فقط برای نمایش به آمریکا و گرفتن امتیاز در مذاکرات برجام است و نه چیزی دیگر.

در این میان اهمیت ژئوپولیتیک ایران هم دستخوش تغییر شده است. سرنوشت جنگ اوکراین دیگر روشن شده است. آمریکا و غرب می دانند که در این جنگ شکست خورده اند و از هم اکنون بدنبال ایجاد جبهه های فرعی – بویژه دراطراف ایران و چین - هستند تا بنوعی بگویند این نبرد را باختیم ولی جنگ را هنوز نباخته ایم. این را نه تنها روسیه و آمریکا و اروپا می دانند، بلکه بخش بزرگی از دنیا، از جمله کشورهای خلیج فارس نیز فهمیده اند. ولی درست در لحظه ای تاریخی که ایران می توانست در این پیروزی که برای آن این همه هزینه داده و بها پرداخته شریک شود، حکومت منافع دلاری ها و اتاق بازرگانی و صادرکنندگان فولاد و پتروشیمی و مافیاها را به منافع ملی و آینده و تمامیت ارضی ایران ترجیح داده است. ...ادامه